Müzeyyen Senar Ormancı

Kime kin ettin de, gidin elleri ah
Yakin iken ırak ettin yolları, oy beni beni

Mihnetine diktim gülleri
Vardın gittin bir soysuza yoldurdun

Sen gönlün olunca beni ararsın ah
Siyah zülfü tel tel eder tararsın, oy beni beni

Madem ayrılmakmış muradın
Niye beni ateşlere yandırdın

Çıktım belek kayvesine, baktım ovaya
Bay Mustafa çağırdı, dam oynamaya
Ormancı da gelir gelmez yıkar masayı
Laf anlamaz ormancı, çekmiş kafayı

Aman ormancı, canım ormancı
Köyümüze getirdin yoktan bir acı

Köyümüzün suları hoştur içmeye
İçinde köprüsü var gelip geçmeye

Yarimi vurdular bir hiç içine
Yazık ettin ormancı köyün gencine